Argentinie

22 juni 2010 - Belém, Brazilië

Bariloche
Na drie onvergetelijke weken in Chili keek ik toch wel uit naar Argentinie. Biefstukken!! Op 1 mei, de dag na de koninginnedagviering, verliet ik `s morgens vroeg het eiland Chiloe. Op het vaste land werd een kaartje voor de bus naar Bariloche in het 'lake district' gekocht. Om een uurtje of tien  's avonds kwam ik daar aan. Ik had een hostel in de reisgids op het oog en liet me daar per taxi van het busstation naartoe brengen. Dit hostel bevond zich op de tiende verdieping van een appertementengebouw met uitzicht over het hele stadje en het meer. Bij binnenkomst werd ik vrolijk welkom geheten. Na op passende wijze op deze geste gereageerd te hebben vroeg ik of ze een bed voor me hadden. 'Sure' was het antwoord, waarna het meisje aan de balie vervolgde met `for tomorrow, today we are fully booked'. Ik legde haar rustig uit dat ik eigenlijk op zoek was voor een bed voor diezelfde avond, dat begreep zij, maar dat veranderde niets aan de situatie. Gekscherend vroeg ik op ze niet een bank vrij hadden. Er was een moment van twijfel. Dit moment was lang genoeg voor de manager van het hostel om zich te mengen in de situatie. Hij, de dunne argentijn en zij, het Engelse meisje aan de balie, hadden sinds ongeveer een maand een relatie, maar dat terzijde. Hij vertelde dat ik op de bank 'daar' wel een nachtje kon tukken voor de helft van de normale overnachtingsprijs, prima. Voorwaarde was dat ik niet voor twee uur naar bed kon en er rond acht uur, als de eerste mensen op zouden staan, weer uit moest, prima. 
Nu ik een slaapplaats had gevonden kon ik wat gaan eten, het werd de hamburgertent op de hoek van de straat waar ze kwaliteitshamburgers verkochten. Later die avond leerde ik wat mensen kennen en gingen we naar een vooraf bepaalde kroeg. Er was een soort carnavalsachtig evenement gaande. Wij wisten daar niet van, maar toen ik mijn pet had ingeruild voor een zustersmuts hoorde ik er ook bij. Deze avond leerde ik 'de Baerdemaeker en Blondel' kennen, 2 zuiderburen. Na de volgende dag de broodnodige rust genomen te hebben zijn we maandag, met Joshua een Amerikaanse engelsleraar die zijn brood de laatste jaren verdiende in een Peruaans dorpje, een trekking gaan maken in de bergen rondom Bariloche. Een schitterende omgeving. We eindigden bij berghut `Frey`. Er werd gekookt en wijn gedronken tot in de kleine uurtjes. De volgende dag liepen we de berg weer af, zijn we met z`n vieren een goede biefstuk gaan eten en hielden we een wijnproeverij in het hostel. Het was lekker!

Mendoza
De volgende stop was Mendoza, een grote wijnstreek waar je per fiets de wijnvelden kunt bezoeken. Bij aankomst ging ik met wat lui die ik kende uit Bariloche naar een hostel. Hier bleek niemand te verblijven, behalve wij dan. Die dag echter ontmoette ik in het stadje wat Nederlanders en een Zweedse knaap. Die avond heb ik in hun hostel en asado (grote barbeque) meegepakt, weer biefstuk dus, heerlijk. De volgende dag hebben we met een groepje de wijnvelden rondom Mendoza bezocht. We kregen een rondleiding bij de fabriek van Trapiche en later in een olijfolie- en jammakerij/proeverij. Diezelfde avond vond ik mezelf moe maar voldaan terug op stoelnummer 22 in de bus naar Buenos Aires.

Buenos Aires
De op één na grootste stad op dit continent (na Sao Paulo) is Buenos Aires. Ik was van plan hier ongeveer een maand te verblijven om de stad goed te leren kennen, wat mensen die ik eerder tijdens de reis had ontmoet weer te zien en wellicht zelfs wat danslessen te volgen. Na een zestien uur durende busrit ging ik met Vitaly, een Rus met bril met die ik eerder in Bariloche en Mendoza had ontmoet, op zoek naar het hostel waar Richard (zie vorige blog) verbleef. Ik stelde voor een taxi te nemen. Vitaly echter was een andere mening toebedaan. Hij was aan het begin van z`n trip al in Buenos Aires geweest en stond er op dat we de ´subte´ (metro) moesten nemen. Zo gezegd zo gedaan. Dit metrostation hebben we uiteindelijk bereikt, maar in de tussentijd was wel eerst m`n tas gejat. Niet de grote backpack, maar die kleine die ik doorgaans op m`n buik draag met alle waardevolle spullen erin. Niemand zit te wachten op een gedetailleerde beschrijving van het hele verhaal. Het kwam er uiteindelijk op neer dat ik in de maling werd genomen en er minstens drie mensen in het complot zaten. Vitaly, de schele Rus, was in de tussentijd bezig z´n twee ogen dezelfde kant op te laten kijken door de jampotglazen van z´n bril en had ook niks door, maar hem treft natuurlijk geen blaam.

Gedesillusioneerd, dat is waarschijnlijk het voltooid deelwoord dat mijn gevoel op het moment van bewustwoording van de situatie het best beschrijft. Ik kon niet geloven dat dit me overkwam. Dit zijn verhalen die andere mensen doorgaans vertellen en waar ik niet mee te maken dacht te krijgen. Het tegendeel is bewezen. Ik schelde eerst mezelf uit, dat ik dit heb laten gebeuren!! Daarna de stad en daarna de onderkruipsels die de daad pleegden. Bij het politiebureau moesten we wachten tot we aan de beurt waren, er worden blijkbaar meer mensen beroofd! Ik gebruikte deze tijd om een rondje om het politiebureau te lopen en een stappenplan te maken voor wat ik moest gaan regelen. Ik besloot op dat moment de situatie zo snel mogelijk te willen oplossen en vergeten zodat ik weer plezier zou kunnen hebben in alles.

Aangifte doen in het Spaans in niet zo heel gemakkelijk als de adrenaline door het lichaam heen spuit. Samen met Vitaly kwamen we er echter wel uit. Wie denkt dat enkel westerlingen discrimineren heeft het bij het verkeerde eind. Aan het begin van de omschrijving van de gebeurtenis vroeg de dienstdoende agent ´het was zeker een Peruaanse vrouw` Ik antwoorde met `dat weet ik niet meneer, ze was klein, ik zag haar niet goed en het ging snel´. ´Oke´ zij de agent en hij wendde zich tot Vitaly ´maar ze had zeker een wat donkere Altiplanotint (refereert aan Bolivianen)´. Vitaly besloot niet tegen deze suggestie in te gaan. Ik ben niet overtuigd maar vond deze passage in de aangifte niet van het grootste belang. Feit is dat Argentijnen in dergelijke gevallen bijna altijd wijzen op de aanwezige Peruanen en Bolivianen in het land. Op het moment dat we bijna klaar waren met de aangifte kwam er een Amerikaan het politiebureau binnen, zijn tas was gestolen en ook hij baalde zichtbaar. Hij omschreef de vermoedelijke dader die ook hem in de maling had genomen. De gelijkenis tussen zijn beschrijving en de mensen die zich meester hadden gemaakt van mijn tas was significant. 

Na de aangifte zijn we naar het hostel gegaan. Geluk bij een ongeluk was dat Jasper, een maat van de UvA, reeds enige tijd in Buenos Aires verbleef. Mijn ouders maakten geld naar hem over en hij kon dat uit de muur trekken. Ik heb inmiddels weer een paspoort en bankpassen en ben weer onderweg, pa en ma, Stan en Jasper, dank voor de hulp. Het was een vrij intense ervaring, maar gelukkig waren de administratieve zaken snel geregeld en kon ik weer verder met dingen ervaren.

Is dit dan het enige wat ik heb meegemaakt in BA? Nee!! Na het hostel ben ik een week bij Ludmila verbleven. Zij woont in een prettige buitenwijk van de stad. Vorig jaar hebben Mattie, Tommi en ik haar en Maria de las Mercedes ontmoet toen we op weg waren naar de Oekraine. Toevallig waren we vriendjes op facebook en konden we weer in contact komen. Ik ben een paar dagen prima verzorgt en haar moeder was zeer enthousiast haar kennis van de Engelse taal weer wat op te vijzelen, ik heb weinig Spaans bijgeleerd dus. 
Met Jasper en Vitaly zijn we bij een wedstrijd van Boca Juniors geweest, de meest succesvolle en gevreesde voetbalclub van het land. Op zondagochtend netjes een uur in de rij gestaan voor een kaartje, maar de aankoop doen aan een regulier loket bleek een illusie. Boca is in handen van de ´socios´ (fans) die de kaarten liever illegaal voor meer geld verkopen. We kochten het goedkoopste kaartje. De keuze, zo bleek n.a.v. de informatie op internet, was óf onder de uitsupporters óf in een ander deel. We wilden niet ondergeplast worden dus kozen we voor de tweede optie. Dit bleek uiteindelijk een soort dierentuin te zijn, maar dan zonder hekken. Een betonnen hok vol met wilde dieren. Bij binnenkomst kregen we een vlag en moesten we keihard de tribune afrennen. Levensgevaarlijk, maar daarom niet minder leuk. We hebben nog een redelijk deel van de wedstrijd kunnen zien ondanks dat vlaggen, spandoeken en andere mensen er alles aan deden het zicht te belemmeren. Boca verloor met 2-1, ze hebben sowieso een slecht seizoen gedraaid. Na afloop moesten we een half uur wachten zodat eerst de normale mensen veilig naar buiten konden. Het was een mooie ervaring.

Bicentenario
Afgelopen 25 mei was het 200 jaar geleden dat de revolutie van mei heeft plaatsgevonden in Argentinie. Dit werd gevierd met middels een vijfdaags feest met parades, tentoonstellingen en heel veel optredens van bands uit het hele continent.  Ik had een hostel geboekt dicht bij de plek waar de festiviteiten plaatsvonden en Jasper zat ook vlakbij. Vanaf zijn balkon zagen we de president spreken, dezelfde beelden konden we drie seconden later op de tv zien. We hebben veel concerten bezocht en wat van de parades gezien.
Argentijnen zijn nationalisten, patriotisten zelfs. Een dergelijke viering zou in Nederland uitlopen op een zuipfestijn met hooguit twee keer de kreet ´oranje boven´. De locals hier gaven een meer culturele invulling aan het geheel en werden soms bijna emotioneel als er ´Argentina´ geschreewd werd. Aan de andere kant heb ik ook wat mensen gesproken die het hele festijn maar onzin vonden. De regering pompt er volgens hen een hoop geld in om populariteit voor de verkiezingen van volgend jaar te winnen. De president is overigens een relatief aantrekkelijke dame. Je zou haar geen 55 jaar geven. Het is dan ook publiekelijk bekent dat ze daar de hulp van dokter Schumacher en collega´s voor nodig heeft gehad.

Verder
- Zijn we naar het tijdens de bicentenario heropende teatro Colon geweest, het mooiste theater van het continent vertelde men. Men heeft waarschijnlijk gelijk.
- Heb ik heel veel biefstukken gegeten, heel veel. Tomatensoep en biefstuk, groeten en biefstuk, biefstuk en aspergesoep. Heerlijk!
- Heb ik wat danslessen gevolgd, best moeilijk die tango.

- Argentijnen houden van demonstreren, iedere dag zijn er demonstraties. Demonstraties bijvoorbeeld voor: meer rechten voor werknemersverenigingen, vóór meer financiele hulp voor oudgediende soldaten van de Falkland oorlog, tégen meer hulp voor oudgediende soldaten uit diezelfde oorlog, legalisatie van marihuana en ga zo nog maar even door. Het is onderdeel van de traditie.
- Is Argentinie een fantastisch and! Er is verschrikkelijk veel te doen.
Momenteel ben ik via Uruguay, Porto Alegre en Rio, in Noord Brazilie aangekomen. Daarover later meer. Vanaf morgen 5 dagen op de boot over de Rio Amazone. Dat wordt heet! Uiteindelijk naar Colombia, om 15 juli in Bogota in het vliegtuig te stappen dat me 16 juli via Madrid in Amsterdam laat uitstappen.
Tot de volgende update!



6 Reacties

  1. Melchior:
    22 juni 2010
    Ouwe globetrotter, weer leuk om te lezen!Tot eind juli!
  2. Caspar:
    22 juni 2010
    Mooi Joost! Just en ik horen graag meer of Brazilië, wij komen 27 juli aan in Rio, X Cas
  3. Tommi:
    22 juni 2010
    Ik sluit me graag aan bij zo een mooie groep reactioneurs.
    - en wat doet het me toch deugd om de naam Maria de las Mercedez te lezen...
  4. Ruud:
    22 juni 2010
    Mooi verhaal weer Jose!
    Leuk dat je weer terugkomt ook 16 juli, net nu ik die ticket (vertrek 17 juli) heb vastgelegd om je op te zoeken...hehe
  5. Barend:
    30 juni 2010
    Je bent lekker bezig zeg! Vette verhalen. Lekker makkelijk aan het reizen en genieten van de kleine dingen, toch jammer van je tas. Life is life.
    Merk je trouwens veel van de wk charmes? Zeker in brazilië? En de vraag; zou je in nederlands shirt een braziliaanse kroeg in duiken als ze tegen elkaar in de finale staan?
    Adios amigos,
    xx
  6. Barend:
    30 juni 2010
    vrijdags